***همین حالا بگو***

نمیشنوی صدامو

                           نمی بینی نگامو

                                                     دلم هواتو کرده

                                                                           چرا نداری هوامو

مگه دوسم نداری

                        چرا تنهام می زاری

                                                      چرا نمی شنوی تو

                                                                                 صدای گریه هامو

اگه منو دوسم داری همین حالا حالا بگو

                                                         مگه دوسم نداری ... چرا تنهام می زاری

مگه نمی شنوی تو

                            صدای گریه هامو            

                                                                                      اگه منو دوسم داری همین حالا حالا بگو

                                                                                      مگه دوسم نداری ... چرا تنهام می زاری      

***با صدای نگار عزیز***         

                                                                                   

صدای همهمه می آید.
و من مخاطب تنهای بادهای جهانم.
ورودهای جهان رمز پاک محو شدن را
به من می آموزند٬
فقط یه من.
ومن مفسر گنجشک های دره گنگم
و گوشواره عرفان نشان تبت را
برای گوش بی آذین دختران بنارس
کنار جاده"سرنات" شرح دادم.
ولی ٬ مکالمه ٬ یک روز محو خواهد شد
و شاهراه هوا را
شکوه شاه پرک های انتشار حواس
سپید خواهد کرد.
می توسم٬ از لحظه بهد و از این پنجره ای که به روی
احساسم گشوده شده است.
کنار مشتی خاک
در دور دست خودم ٬ تنها٬ نشسته ام.
برک ها روی احساسم می لغزند.
درها عبور غمناک مرا می جویند.
پنجره را به پهنای جهان می گشاییم:
جاده تهی است.درخت گرانبار شب است.
ساقه نمی لرزد٬ آب از رفتن خسته است:
تو نیستی ٬ نوشان نیست.
تو نیستی ،و نپیدن گردابی است.

***سهراب سپهری***

***دریا***

آهی کشید غمزده پیری سپید موی

افکند صبحگاه٬ در آینه چون نگاه

در لابلای موی چو کافور خویش دید

یک ستاره مو سیاه!

در دیدگان مضطربش اشک حلقه زد.

در خاطرات تیره و تاریک خود دوید.

سی سال پیش٬نیز٬ در آینه دیده بود:

یک تار مو سپید!

در هم شکست چهره محنت کشیده اش

دستی به موی خود فرو برد و گفت: وای!

اشکی به روی افتاد و ناگهان

بگریست های های!

دریای خاطرات زمان گذشته بود

هر قطره ای که بر رخ آینه می چکید

در کام موج٬ ضجه مرگ غریق را

از دور می شنید.

طوفان فرو نشست٬ ولی دیدگان پیر

می رفت باز در دل دریا به جستجو

در آب های تیره اعماق خفته بود:

یک مشت آرزو...!  

***فریدون مشیری***

 

نا آشنا

باز هم قلبی به پایم افتاد باز هم چشمی به رویم خیره شد یار هم در گیر و دار یک نبرد عشق من بر قلب سردی چیره شد باز هم از چشمه لب های من چشمه ای سیراب شد سیراب شد باز هم در بستر آغوش من رهروی در خواب شد در خواب شد بر دو چشمش دیده می ورزم به ناز خود نمی دانم چه می جویم در او عاشق دیوانه می خواهم که زود بگذرد از جاه . مال آرزو او شراب بوسه می خواهد ز من من چه گویم دل پر امید را او فکر لذت و قافل که من طالب آن لذت جاوید را من صفای عشق می خواهم از او تا فدا سازم وجود حویش را او تنی می خواهد ار من آتشین تا بسوزاند در او تشویش را او به من می گوید ای آغوش گرم مست نارم کن که من دیوانه ام من به او می گویم ای نا آشنا بگذر از من، من ترا بیگانه ام آه ار این دل اه از این جام امید عاقبت بشکست و کس رازش نخواند چنگ شد در دست هر بیگانه ای ای دریغا کس به آوازش نخواند فروغ فرخزاد

نوروز

می رسد نوروز

مردمان

تنپوش هاشا ن کهنه تر

و اندیشه هاشان نوتر از دیروز

می رسد نوروز...

امیدوارم شما هم جز این انسان ها باشین ...

سال نو رو پیشاپیش تبریک می گم.

س. اشکمهرکوچولو

"تقدیم به آنان که زیبا زیسن را دوست دارند"

بعضی وقت ها دل آدمها اونقدر کوچیک می شه که حتی نمی دونن به خاطره چی اومدن ٬ زندگی می کنن ُ عاشق می شن ٬ عشق می ورزن ٬ کار می کنند و خلاصه عمرشون رو هدر می دن .

خداوند یعنی عشق ٬ یعنی اون همه زیبایی که یک جا جمع  شده تا نشون بده همه چیز زیباست . واقعا تا به حال فکر کردی زشتی چیه ؟ تا حالا به این فکر کردی که زشتی ها کدومن ؟  اگه تا حالا فکر نکردی از الان به بعد هم سعی نکن بهش فکر کن !!!

بیا ... بیا با هم به زیبایی ها فکر کنیم ٬ ازشون لذت ببریم ٬ خدا رو درک کنیم ٬ نماز و عبادت به جا بیاریم و خدا رو بشناسیم ٬ عشقش رو درک کنیم و عاشق باشیم ٬ عاشق زنگی هامون ٬ عاشق عزیزامون ٬ عاشق کوچه پس کوچه های غربت خاطره هامون ٬ عاشق با هم بودن ها باشیم و تنهایی های غم هامون .

بیا دیگه نگیم غم و غصه بده ... همه چیز زشت و نفرت انگیز شده ... تو هر غم و غصه و زشتی یه نقطه سفید هست ٬ ببینش ... به خودت بیا ... لمسش کن ... صداش بزن و دستش رو بگیر... بهش برس ... ترکش نکن و مطمئن باش هیچ وقت از دستش نمی دی .

بوی خوش عطر گل ها رو بچش ٬ بشین مثل سهراب به یه گل صحرایی زل بزن و برو به اعماقش ... ببین : حتی کوه ها و صخره ها و صحرا هم محبت را مثل یک ابر سفید تو دل خودشون جا می دن و میزان... محلت می دن تا چیزی ٬ کسی متولد بشه . اونا می زارن تا یه گی که شاید بوی خوشی نداشته باشه یا به نظر ما زیبا نباشه را جلوه ببخشن . پس بذار عشق جلوه گر تو باشه ... بذار خدا بالای سرت باشه ٬ فرصت بده تا بهت محبت بشه ٬ کم نیار ... سختی قشنگه ... غم لطیفه ٬ وقتی تو باشی و با چشم های زیبات همه چیز را قشنگ نگاه کنی هیچ موقع چیزی زشت نیست . خودت را گم نکن اما هر موقع دیدی چیزی می خواد بر تو چیره بشه ... خودت رو گم کن توی پس کوچه های احساس و معرفت خدای مهربونمون.

با عشق : س.اشکمهرکوچولو 

               

***چه کسی دروغ می گفت***

یادت هست که گفتی: دوستت دارم

   سرم رو پایین انداختمو گفتم: نظر لطفِته

   سرم رو بالا اوردی و تو چشام نگاه کردی وگفتی: نظر لطفم نیست ، نظر دِلَمه

   تکرار اون نگاه نافذ و اون جمله که هیچ وقت برام تکراری نمیشه باعث شد که دلِ منم صاحب نظر بشه 
    و منو مجبور کنه که بهت بگم : منم دوست دارم

   مگر نگفته بودی "دوستت دارم"؟

   مگر دوستت نداشتم؟

   پس چرا حالا ، تنها هم آغوش من یادِ توست؟

   یکی از ما دو تا دروغ می گفت.....

   ولی هنوز همانقدر برایم عزیز هستی که نمی توانم تُهمت این دروغگویی را به تو بزنم

   آری    من دورغ می گفتم...     
   دورغی به وسعت تمام بی تو ماندن هایم

   من دوستت نداشتم                    من دیوانه وار عاشقت بودم

                                          من تو را با ذره ذره وجودم می پرستیدم

                             

سلام عزیزان ٬ امیدوارم خوب باشین ٬ این شعرو خیلی دوست دارم که آقای حامی خوندن ... میدونم شنیدین اما خوب ...دوستون دارم و از نظراتون ممنونم ٬در پناه آسمان ...خداحافظ

دلم گرفت ای هم نفس
پرم شکست تو این قفس
تو این غبار . تو این سکوت
چه بی صدا . نفس نفس

از این نامهربونی ها
دارم از غصه می میرم
رفیق روز تنهایی
یه روز دستاتو می گیرم

تو این شب گریه می تونی
پناه هق هقم باشی
تو ای همزاد همخونه
چی میشه عاشقم باشی

دوباره من دوباره تو
دوباره عشق دوباره ما
دو هم نفس دو هم زبون
دو همسفر دو همصدا

تو ای پایان تنهایی
پناه آخر من باش
تو این شب مرگی پاییز
بهار باور من باش

بذار با مشرق چشمات
شبم روشنترین باشه
میخوام آیینه خونه
با چشمات همنشین باشه

دلم گرفت ای هم نفس
پرم شکست تو این قفس
تو این غبار تو این سکوت
چه بی صدا نفس نفس