***با توام ای سهراب***

!با توام ای سهراب .. ای به پاکی چون آب
"یادته گفتی بهم " تا شقایق زنده است زندگی باید کرد
٬نیستی سهراب ببینی که شقایق هم مرد
!دیگه با چی کسی رو دلخوش کرد
یادته گفتی به من " اومدی سراغ من نرم و آهسته بیا که
"مبادا ترکی برداره چینی نازک تنهائی تو
.اومدم آهسته ، نرم تر از یک پر قو ، خسته از دوری راه ، خسته و چشم به راه
!یادته گفتی بهم " عاشقی یعنی دچار " .. فکر کنم شدم دچار
..تو خودت گفتی " که تنهاست ماهی اگه دچار دریا باشه 
"آره تنها باشه ، یار غمها باشه
٬یادته گفتی بهم " گاه گاهی قفسی می سازم 
"می فروشم به شما که به آواز شقایق که در آن زندانیست دل تنهائیتان تازه شود
!دیگه حتی اون شقایق که اسیره قفسه سهراب ، صاحب یک نفسه
نیست که تازگی بده این دل تنهایی من ، پس کجاست اون قفس شقایقت
!منو با خودت ببر به قایقت . راست می گفتی .. راست می گفتی
کاش مردم دانه های دلشان پیدا بود ! آره کاشکی دلشان شیدا بود
:من به دنبال یه چیز بهترینم سهراب ، تو خودت گفتی بهم

" بهترین چیز رسیدن به نگاهیست که از حادثه عشق تر است "

* من دچار خفقانم ، خفقان ! بگذارید هواری بزنم!!! * هـــــــــــای

                                      ***نگو نه ***
نگو نه٬ نگاه تو٬ نا مهربون بود نازنین
                                                     گل لبخند تو٬ مال دیگرون بود نازنین
بقیه شازده بودن٬ عاشق تو پاپتی بود 
                                                    میون شازده ها بی نام و نشون بود نازنین  
آره اون چیزی نداشت٬ اما به پات هر چی میریخت 
                                                    اگه جونشم می داد از دل و جون بود نازنین
حسرت دستای تو برای من بود همیشه 
                                                   حیف که گرمیشون برای دیگرون بود نازنین
من بهارم پای انتظار اون چشما گذشت
                                                   وقتی برگشتی که فصل ما خزون بود نازنین   
نگو دیوونه بودم دیوونگی واسم کمه 
                                                   اسم احساس من اون روزا جنون بود نازنین    
                                                    

                                                   ***  پدربزرگ*** 

          یه عینک و چند تا کتاب                                         یه فندک و یه چوب سیگار
          یه قوطی قرص ٬ یه جانماز                                   یه پشتی کنج یه دیوار
          یه پیشونی ٬ چندتا چروک                                    یه تختخواب ٬ مثل قفس
          تو سینه ی پدر بزرگ                                            مونده مردد یه نفس
          موی سفیدش مثه برف                                       ریش بلندش مثه یاس 
          تو کوچمون می برنش                                         رو شونه ی همسایه هاست 
          تو راه آخرین سفر                                               چه با شکوه ٬ چه بی صدا 
          بزرگترا بهم می گن                                             رفته بابات پیش خدا 
                       
                                      *** دکتر شاهکار بینش پژوه***
                                              
  

***شب تولد**
شب تموم شد و دوباره سحر اومد و صبح پدیدار شد و آقا خورشید مهربون با اون صدای گرم و مردونش سلام داد ... سلام های اونه که همیشه به آدم ها قوت قلب می ده تا روزی را آغاز کنند و امیدوار تر از روز قبل به کار و تلاش ادامه بدن ٬ دوباره روزی به پایان رسید و همه با خستگی و یه عالمه تجربه از امروز صبح به دامن شب پا گذاشتند ... امروز و امشب همون فردایی بود که دیروز آرزو کردیم زود تر بیاد و براش برنامه ریزی کردیم و حالا که شب شده افسوس می خوریم که چقدر زود پایان یافت ٬ خانم ماه با اون شب بخیر قشنگش هممون را به شب زیبایی که خودش ساخته دعوت می کنه و آرامش مطلقی می بخشه که تو هم آرزو می کنی کاش هیچ وقت تموم نشه ٬ امشب یا بهتر بگم بعد از این همه وصف زیبایی های خدا و چیزهایی که آفریده ... یه چیزه دیگه هم آفریده و اون منم ٬ منی که قدر بودن خودمم نمی دونم و نمی دونم آیا از این عمری که دارم چقدر استفاده کردم ٬ اما شاید دعاهام رو خدا بشنوه و کمکم کنه تا این چند دقیقه عمر را خوب سپری کنم و مفید باشم .

ممنونم پروردگار که من را آفریدی تا زندگی را تجربه کنم و من رو مورد محبت  خانواده و دوستانم قرار دادی .
***امروز تولد من هست***



س.اشکمهرکوچولو