***با توام ای سهراب***

!با توام ای سهراب .. ای به پاکی چون آب
"یادته گفتی بهم " تا شقایق زنده است زندگی باید کرد
٬نیستی سهراب ببینی که شقایق هم مرد
!دیگه با چی کسی رو دلخوش کرد
یادته گفتی به من " اومدی سراغ من نرم و آهسته بیا که
"مبادا ترکی برداره چینی نازک تنهائی تو
.اومدم آهسته ، نرم تر از یک پر قو ، خسته از دوری راه ، خسته و چشم به راه
!یادته گفتی بهم " عاشقی یعنی دچار " .. فکر کنم شدم دچار
..تو خودت گفتی " که تنهاست ماهی اگه دچار دریا باشه 
"آره تنها باشه ، یار غمها باشه
٬یادته گفتی بهم " گاه گاهی قفسی می سازم 
"می فروشم به شما که به آواز شقایق که در آن زندانیست دل تنهائیتان تازه شود
!دیگه حتی اون شقایق که اسیره قفسه سهراب ، صاحب یک نفسه
نیست که تازگی بده این دل تنهایی من ، پس کجاست اون قفس شقایقت
!منو با خودت ببر به قایقت . راست می گفتی .. راست می گفتی
کاش مردم دانه های دلشان پیدا بود ! آره کاشکی دلشان شیدا بود
:من به دنبال یه چیز بهترینم سهراب ، تو خودت گفتی بهم

" بهترین چیز رسیدن به نگاهیست که از حادثه عشق تر است "

* من دچار خفقانم ، خفقان ! بگذارید هواری بزنم!!! * هـــــــــــای