کاش در دهکده ی عشق فراوانی بود                             توی بازار صداقت کمی ارزانی بود

کاش اگر گاه کمی لطف به هم می کردیم                        مختصر بود ولی ساده و پنهانی بود

کاش به حرمت دل های مسافر هر شب                         روی شفاف ترین خاطره مهمانی بود

کاش دریا کمی از درد خودش کم می کرد                      قرض می داد به ما هر چه پریشانی بود

کاش  به تشنگی پونه که پاسخ دادیم                             رنگ رفتارمن و لحن تو انسانی بود

مثل حافظ که پر از معجزه و الهام است                        کاش رنگ شب ما هم کمی عرفانی بود

چه قدر شعر نوشتیم برای باران                                 قافل از آن دل دیوانه که بارانی بود

کاش سهراب نمی رفت به این زودی ها                       دل پر از صحبت این شاعر کاشانی بود

کاش دل ها پر افسانه ی نیما می شد                            و به یادش همه شب ماه چراغانی بود

کاش اسم همه ی دخترکان اینجا                                 نام گل های پر از شبنم ایرانی بود

کاش چشمان پر از پرسش مردم کم تر                        غرق این زندگی سنگی و سیمانی بود
     مریم حیدرزاده 
                                                                                                     

                             حرف دل اشکمهر کوچولو :
این روزا قلب آدم ها خالی از یه قطره دریا بودنه....         
این روزا آدم ها پاییز رو دوست ندارن... وقتی پاییز میاد پا روی برگاش میذارن... 
                                               
   

هوای حوا

دل من یه روز به دریا زد و رفت

پشت پا به رسم دنیا زد و رفت

زنده ها خیلی براش کهنه بودن

خودش رو تو مرده ها جا زد و رفت

هوای تازه می خواست ولی

آخرش توی غبارها زد و رفت

یه دفعه بچه شد و تنگ غروب

سنگ توی شیشه ی فردا زد و رفت

حیوونی تازگی آدم شده بود

به سرش هوای حوا زد و رفت

دفتر گذشته ها رو پاره کرد

نامه ی فرداها رو تا زد و رفت

 

                                                          تک فرشته ی آسمان    

 از همان آغاز مظلومانه به دنیا آمد ....با خود عشق آورد  برای لبه ی دیوار قدیمی....مرحمی شدبرای ماه مهربان و صبور ....ماهی که به ظاهر زیبا و بدون هر غم و رنجی است اما در درون از غم های روزگار می سوزد....نکند این طفل از جنس ماه است؟      ای وای .... گویا این بدو تولد تک فرشته ی آسمان است.  ای کاش برای همیشه همین طور مظلومانه سر در دامان آسمان میخفت ....ای کاش میتوانستم به او میگفتم وقتی او به دنیا آمد همه ی آسمان می گریید ٬ آخر  از فرشتگان کهکشان  یکی کم شده بود ....